Ł. Kawodrza (osada nad rzeką Rybną)
Król Kazimierz Wielki w 1356 roku zezwolił braciom Leonardowi i Kanimirowi – dziedzicom Częstochowy – lokować na prawie niemieckim, średzkim, wieś w dąbrowie należącej do dóbr Częstochowa, nad rzeką zwaną Rybną (dziś Stradomką), „in territorio Cracoviensi". Kanimir i Leonard oraz kmiecie i sołtys otrzymali immunitet sądowy oraz 20 lat wolnizny. 9 sierpnia 1382 roku książę Władysław Opolczyk ofiarował w przywileju fundacyjnym na rzecz zakonu paulinów na Jasnej Górze „wsie Starą Częstochowę (Częstochówkę) i Kawodrzę wraz z hutą i sadzawką jako też folwarkiem". To samo potwierdzono w przywileju króla Władysława Jagiełły z 24 lutego 1393 roku, utrzymując w mocy darowizny księcia Opolczyka. W okolicy drogi do Kawodrzy, oprócz karczmy, znajdował się na rzece Stradomce tzw. Pilny Młyn – składający się w 1530 roku z jednego koła – który należał do jasnogórskich zakonników. Jak wiemy z "Liber beneficiorum" Jana Długosza, w latach 1470–1480 wieś miała 6 łanów kmiecych: każdy kmieć płacił 1/2 kopy gr. czynszu, z obowiązkiem pracy w jednym dniu w roku przy żniwach. W 1564 roku 12 kmieci dawało natomiast po 2 korce owsa jako sep (daninę) i dodatkowo 1 korzec owsa w razie przyjazdu króla.
