A. Nowicjat Zakonu Paulinów
Nowicjat przy kościele pw. śś. Andrzeja i Barbary został wybudowany w latach 1637–1642 z inicjatywy przeora jasnogórskiego o. Andrzeja Gołdonowskiego. Do użytku nowicjuszy zakonnych oddano go w 1646 roku. Budowa poza obrębem klasztoru nowego nowicjatu, który znajdował się wówczas na Jasnej Górze, była zapewne podyktowana odczuwaną szczupłością głównego miejsca klasztornego – dużą liczbą zakonników i budową twierdzy.
Budynek nowicjatu miał przejrzysty i konsekwentny układ, bardzo typowy dla zabudowań klasztornych. Niewielki wirydarz, czyli ogród umieszczony wewnątrz murów klasztornych, okalał krużganki, z których prowadziły wejścia do cel. Cztery narożne wieżyczki, które dokładnie widać na sztychu J.A. Gorczyna, nadawały natomiast budynkowi charakter obronny.
Nowicjat został zniszczony podczas oblężenia szwedzkiego w 1655 roku, odnowiono go jednak już dwa lata później.
